izotretynoina

Czego nie wiesz o Izotretynoinie a powinnaś

17:42 Unknown 186 Comments

Wokół Izotretynoiny, która jest substancją czynną leków takich jak Izotek, Aknenormin, Roaccutane oraz Axotret krąży wiele mitów. Dermatolodzy zwykle nie tłumaczą dokładnie przed leczeniem czym właściwie jest ta substancja i jak może wpłynąć na kondycję Naszego ciała. Oto kilka informacji, które nie są zbyt nagłaśniane, a zdecydowanie powinnyście o tym wiedzieć!


Co to właściwie jest Izotretynoina?

Jest to pochodna witaminy A, należąca do grupy tzw. retinoidów. W niewielkich ilościach jest ona naturalnie wytwarzana przez Nasz organizm.

Jakie są nazwy handlowe tego leku?



Aknenormin, Axotret, Curacne, Isoderm, Izotek, Roaccutane, Tretinex

W jaki sposób działa na trądzik?

1. Hamuje nieprawidłowe różnicowanie się komórek naskórka w obrębie meszka włosowego i ich nieprawidłowe złuszczanie poprzez przyspieszenie wymiany zewnętrznych warstw naskórka.
2. Hamuje nadmierną produkcję łoju.
3. Hamuje kolonizację meszków włosowych i przewodów wyprowadzających gruczoły łojowe przez bakterie Propionibacterium Acne
4. Wpływa na układ immunologiczny hamując powstawanie stanów zapalnych

Do czego jeszcze stosuje się Izotretynoinę?

W dermatologii wykorzystuje się ją również w leczeniu łuszczycy, łupieżu czerwonego mieszkowego, choroby Dariera, rybiej łuski i innych zaburzeń rogowacenia, pierwotnie skórnych chłoniaków T-komórkowych, a także w łojotoku.

Co powinniśmy wiedzieć zanim zaczniemy kurację?


Decyzja o rozpoczęciu leczenia powinna być podjęta wspólnie przez lekarza dermatologa oraz pacjenta po uprzednim uświadomieniu pacjenta o wszystkich potencjalnych skutkach ubocznych oraz niedogodnościach związanych z terapią. Zanim rozpocznie się leczenie Izotretynoiną powinno się najpierw spróbować innych preparatów takich jak antybiotyki stosowane zewnętrznie, antybiotyki doustne (tetracyklina) oraz Izotretynoina do stosowania zewnętrznego. Dopiero gdy takie leczenie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów po upływie 6 miesięcy należy rozważyć doustne leczenie retinoidami. Należy powiadomić lekarza o chorobach pacjenta takich jak astma, cukrzyca, choroby wątroby, serca lub nerek oraz wszystkich lekach, które przyjmuje się na stałe. Lekarz powinien poinformować pacjenta, że leczenie Izotretynoiną jest DŁUGIE  (6-9 miesięcy) i DROGIE. Wymaga comiesięcznych badań krwi, wizyt lekarskich, stosowania specjalnych kremów. Ponadto sam lek jest również bardzo drogi - 60 tabletek po 20 mg (czyli opakowanie na miesiąc leczenia) kosztuje zależnie od wybranego odpowiednika od 100-150 zł. 

Dla kobiet planujących leczenie ważny jest również fakt, że Izotretynoina działa teratogennie (uszkadzająco) na płód. Przez cały okres leczenia oraz miesiąc po należy przyjmować doustne środki antykoncepcyjne oraz najlepiej zastosować jeszcze drugą, dodatkową, mechaniczną metodę antykoncepcji.

Jakie jest dawkowanie?


Typowa dawka w ciągu całego cyklu leczenia to 120-150 mg/kg masy ciała. Zwykle stosuje się dawkę 40-60 mg na dobę. Nie powinno się stosować zbyt małej dawki leku, ponieważ może prowadzić do nawrotów trądziku. Nie można również przekraczać dawki 150 mg/kg, ponieważ może prowadzić do nieodwracalnych skutków ubocznych. Nawet jeśli trądzik nie zniknął całkowicie po zakończeniu leczenia nie należy przyjmować większej dawki leku, ponieważ na ostateczny skutek trzeba poczekać do miesiąca od zakończenia terapii.


Jaka jest skuteczność leczenia?


Leczenie izotretynoiną daje około 70% szanse wyleczenia z trądziku na stałe. W ciągu 3 lat od zakończenia leczenia u niektórych chorych trądzik powraca i konieczna jest kolejna seria leczenia doustną Izotretynoiną lub innymi środkami. Nawroty występują częściej u osób, które leczyły się mniejszymi niż zalecane dawkami leku oraz u tych, u których początkowo trądzik był bardzo ciężki (nawrót jednak zawsze ma łagodniejszą postać).

Jak wchłania się Izotretynoina i jak długo utrzymuje się w Naszym organizmie?

Wchłaniana jest przez układ pokarmowy w zmiennym stopniu; zależnie od posiłku (wraz z produktami tłuszczowymi lepiej). W 99,9% wiąże się z białkami osocza i osiąga w naskórku stężenia stanowiące około 50% stężenia w surowicy. Jej okres półtrwania w osoczu krwi wynosi średnio 19h, a jej metabolitów średnio 29h. Po upływie dwóch tygodni od zakończenia leczenia izotretynoina uzyskuje stężenie właściwe dla endogennych retinoidów.

Jak izotretynoina wpływa na organy wewnętrzne?

Podczas stosowania leku wątroba jest obciążona, dlatego wspomaga się ją stosując preparaty obniżające poziom cholesterolu (nie wolno w trakcie kuracji spożywać alkoholu oraz powinno się ograniczyć spożycie bogatotłuszczowych posiłków). Zwiększone stężenie kinazy kreatynowej (enzym) może powodować bóle mięśni i stawów dlatego zaleca się ograniczenie wysiłku fizycznego. Izotretynoina osłabia układ immunologiczny co może prowadzić do pojawienia się infekcji dróg moczowych. Wszystkie te skutki uboczne ustępują w ciągu miesiąca od zakończenia leczenia. Gdy wyniki krwi (cholesterol, ALT, AST) zwiększą się poza normę zaleca się zmniejszenie dawki leku, a jeśli to nie spowoduje ich powrotu do normy zaleca się natychmiastowe zaprzestanie leczenia.

Jakie są skutki uboczne? 

Objawy występujące bardzo często - u ponad 10% pacjentów: (czyli u 10 na 100 osób)
Suchość i swędzenie skóry
Zapalenie czerwieni warg
Zapalenie skóry
Miejscowe złuszczanie naskórka
Wysypka rumieniowa
Nadwrażliwość skóry (ryzyko urazu w wyniku tarcia)
Suchość oczu i podrażnienie oczu
Zapalenie spojówek i powiek
Bóle stawowo-mięśniowe
Ból pleców (szczególnie u pacjentów w wieku dojrzewania)
Zwiększenie aktywności aminotransferaz (ALT, AST) i stężenia trójglicerydów (TG) w surowicy krwi 
Niedokrwistość, przyspieszone OB, nieprawidłowa liczba płytek (obniżona lub podwyższona)
Objawy występujące często – od 1% do 10% pacjentów:

Krwawienie z nosa, suchość błony śluzowej nosa, zapalenie jamy nosowo-gardłowej

Bóle głowy

Zwiększenie stężenia cholesterolu i glukozy we krwi
Zmniejszenie liczby białych krwinek (neutropenia)
Obecność krwinek i białka w moczu

Objawy występujące rzadko – od 0,1% do 0,01% pacjentów:

Skórne reakcje alergiczne i reakcje anafilaktyczne

Łysienie

Objawy występujące bardzo rzadko – rzadziej niż u 0,01% pacjentów:
Zaostrzenie trądziku
Trądzik piorunujący
Zakażenia skóry i błon śluzowych bakteriami Gram-dodatnimi
Skręcanie się włosów i nadmierne, nietypowe owłosienie
Kruchość i łamliwość paznokci
Zapalenie wału paznokciowego (zanokcica)
Nadmierne tworzenie się ziarniny, ziarniniak ropotwórczy
Przebarwienia skóry
Reakcje nadwrażliwości na światło
Zwiększona potliwość
Powiększenie węzłów chłonnych
Cukrzyca
Hiperurykemia (zwiększone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi)
Zaburzenia zachowania, zaburzenia psychotyczne
Myśli samobójcze i próby samobójcze
Łagodne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe ( przy skojarzeniu leku z antybiotykami z grupy Tetracyklin)
Drgawki
Senność
Niewyraźne widzenie
Pogorszenie widzenia w ciemności
Ślepota barw (niedobór widzenia kolorów)
Światłowstręt
Nietolerancja soczewek kontaktowych, zapalenie rogówki
Upośledzenie słuchu
Zapalenie naczyń (np. zapalenie ziarniniakowe Wegenera, alergiczne zapalenie naczyń)
Skurcz oskrzeli (szczególnie u pacjentów z astmą), chrypka
Zapalenie okrężnicy, zapalenie jelita krętego
Krwotoki żołądkowo-jelitowe, biegunka krwotoczna
Choroba zapalna jelit
Zapalenie trzustki
Zapalenie wątroby
Zapalenie stawów, zwapnienie więzadeł i ścięgien, przedwczesne zrastanie nasad kości długich, wyrośla kostne (hiperostoza)
Zmniejszenie gęstości kości
Zapalenie ścięgien
Zapalenie kłębuszkowe nerek
Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi
Nudności
Złe samopoczucie

Izotretynoina a depresja

Na temat związku izotretynoiny z depresją przeprowadzono wiele badań, jednak żadne z nich nie wykazało związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy podawaniem retinoidów a występowaniem depresji. Wykazano, że myszy płci męskiej poddane leczeniu wykazują zachowania, które w tej grupie uznaje się za świadczące o depresji. Nie wykazano natomiast tego związku u ludzi. W wielu badaniach stwierdzono wpływ Izotretynoiny na obniżenie się tempa przemian metabolicznych w mózgu. Takie objawy występują jednak w naszym organizmie również naturalnie i nie mają żadnego wpływu na pojawienie się depresji. Badania Douga Bremnera z użyciem PET sugerują średnio 21-procentowy spadek aktywności płata czołowego mózgu u osób uprzednio leczonych izotretynioną, natomiast nie wynika z nich aby izotretyniona miała jakikolwiek wpływ na subiektywne odczucie depresji wg skali Hamiltona. Odsetek osób chorujących na depresję w społeczeństwie krajów wysokorozwiniętych waha się w granicach 8-11 %. U pacjentów poddanych leczeniu Izotretynoiną w szeroko zakrojonych badaniach odsetek ten wynosił 7-12%. 


Izotretynoina a inne leki oraz preparaty przeciwtrądzikowe

Nie powinno się stosować łącznie z izotretynoiną żadnego doustnego antybiotyku z grupy tetracyklin z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia łagodnego nadciśnienia śródczaszkowego i w związku z tym objawów ze strony układu nerwowego. W trakcie leczenia zakazane jest również używanie środków przeciwtrądzikowych (żeli, kremów, maseczek, podkładów) ponieważ może to prowadzić do nadmiernego wysuszenia skóry, powstawania ran, zaczerwienień i nadwrażliwości skóry.

Podczas kuracji należy również zrezygnować ze wszystkich zabiegów przeprowadzanych w gabinetach kosmetycznych oraz przede wszystkim z peelingów złuszczających, kwasów, mechanicznego złuszczania, laserów oraz preparatów rozjaśniających skórę.

Mam nadzieję, że te rady okażą się Wam pomocne w podjęciu decyzji o leczeniu.

Gdybyście miały jeszcze jakieś sugestie lub pytania śmiało piszcie w komentarzach!



186 komentarze: